Mildheid
Mildheid is onmisbaar in een leven waarin alles onbegrijpelijk is. Dan bedoel ik niet de kortste weg naar het station of de laagste prijs in de winkel, want dat zijn onbelangrijke zaken. Dan bedoel ik hoe je kunt proberen goed te leven of rechtvaardig, hoe je het meest gepaste antwoord kunt geven of jezelf kunt beheersen. Allemaal hoogst onzekere kwesties, waarin je onontkoombaar fouten maakt. Dan mag je hopen op mildheid, of mildheid betonen aan een ander.
Mildheid als een soort van bliksemafleider, een stootkussen om het niet op een welles-nietes of onenigheid te laten aankomen. Maar wat doe je dan als je mild bent? Is mildheid een vorm van vergeven? Of hoeft dat niet eens? Is mildheid een vorm van liefdevol aanvaarden, ongeacht wie en wat? Maar kun je wel mild zijn, zonder te begrijpen waarvoor je mild bent, waarom je uit mildheid iets doet of nalaat? Wat is dat mildheid? wat verstaan we daaronder?