Verdraagzaamheid

Minister Slob heeft vijf waarden geformuleerd voor het burgerschapsonderwijs in Nederland: vrijheid, gelijkwaardigheid, verdraagzaamheid,solidariteit en verantwoordelijkheid. Mooie waarden, die iedereen zullen aanspreken. Maar de vraag is natuurlijk: wat betekenen ze? Verdraagzaamheid bijvoorbeeld. Als je je in de trein zit te ergeren aan die luide beller in de stiltecoupé, wat verdaag je dan:

je ergernis, het storende telefoongesprek of het overtreden van de regels van de stiltecoupé? Of is dat allemaal geen verdragen en gaat het pas om verdragen als je de situatie accepteert en je er niet meer aan ergert? Heeft verdragen wellicht te maken met het verruimen van je perspectief, niet alleen letten op je eigen belang maar ook op dat van de anderen? Maar is er dan wel een grens aan verdragen? Of moet je alles kunnen verdragen? Spinoza heeft ooit gezegd dat het pas om verdraagzaamheid gaat als je wel in staat/bij machte bent in te grijpen in een situatie, maar het nalaat vanuit een hoger belang. Is dat nou een typische Nederlandse waarde? Zijn wij daar goed in? Of waren wij er goed in? Wat is dat verdraagzaamheid? Wat verstaan wij daaronder?