Verantwoordelijkheid
'Bemoei je niet overal mee', zei hij. 'Waarom niet? Dit is ook 's avonds en 's nachts een druk kruispunt en dan vind ik het link als er zoveel lantaarnpalen niet branden. Dus ga ik de gemeente waarschuwen,' zei ik. 'Maar dit is toch de verantwoordelijkheid van de gemeente? Daar hoef jij toch niet voor te zorgen?', zei hij. 'Het is maar hoe je het bekijkt', zei ik. Waar houdt de verantwoordelijkheid van de een op en begint die van de ander? In ons werk hebben we een taakomschrijving, die een beetje probeert te regelen waarvoor we verantwoordelijk zijn. Maar ook dan is het vaak nog een hele klus om de grenzen precies aan te geven. Maar als mens heb je geen taakomschrijving. Dan is het een morele kwestie waarvoor je wel en niet verantwoordelijk voelt.  Is verantwoordelijkheid dan een gevoel? Tja, eigenlijk niet, denk ik. Verantwoordelijkheid is meer een beslissing om in een bepaalde situatie ergens voor te zorgen. Dus in de pauze een kop koffie inschenken is het nakomen van je verantwoordelijkheid?  Dat hangt helemaal van de situatie af. Ten eerste moet je het natuurlijk wel mogen, want je kunt geen verantwoordelijkheid nemen als het verboden is. Is dat zo? Ja, dat is zo. Als je iets doet wat je jezelf verboden hebt, bijvoorbeeld suiker eten, dan gedraag je jezelf onverantwoordelijk. Eerlijk gezegd duizelt het mij een beetje. Moet je eigenlijk wel weten wat verantwoordelijkheid is, of moet je het gewoon doen? Kan dat dan, het doen, zonder het te weten? Wie weet er wat verantwoordelijkheid is?