Thema's

Trots

Vroeger werd trots niet positief gewaardeerd, maar tegenwoordig lijkt het te mogen. In de bijbel luidt het nog: ‘de man die trots handelt, ...die zal sterven.’ Terwijl mensen tegenwoordig openlijk verkondigen dat ze trots zijn op wat ze hebben bereikt. Zoals laatst

de aanvoerder van de Duitse sociaal democraten, Martin Schulz, verklaarde dat hij trots was waar hij de SPD had gebracht. Hij zei dat wel toen hij zich tegen zijn zin terugtrok als politieke voorman van zijn partij. Alsof trots een doekje voor het bloeden is bij het nemen van je verlies. Zo was premier Rutte trots en teleurgesteld over het EU voorzitterschap van Nederland. En was Nederland trots toen Ilse de Lange net niet eerste werd bij het eurovisie songfestival. Trots lijkt dus niet samen te gaan met tevredenheid, maar eerder met het verbijten van het verlies. Vroeger betekende trots: hoogmoed en pochen. En dat lijkt het dus nog te betekenen, alleen op een andere manier. Nu is het een methode om je eigenwaarde niet te verliezen, om overeind te blijven, om jezelf moed in te spreken, om het lot te tarten en tegenspoed te trotseren. Verstaan wij dat onder trots? Wat verstaan wij daaronder: trots?